failure is better than regret

میگه طرف کل پس اندازش که حدود 60 میلیون بوده رو با خانمش و بچه 4-5 ساله اش ورداشته برده کانادا که اونجا کار پیدا کنه و ماندگار بشه..حدود یک سال اونجا خودش رو به اب و آتیش زده و کل پولشو خرج کرده و دست از پا درازتر برگشته

بعد  میگه اخه مرد حسابی اینجا کارمند رسمی ایران خودرو بودی! ازدواج کردی و بچه داری و زندگی خوبی داری! دیگه چه مرگت بوده که پاشدی رفتی همه زندگیتو خرج کردی و برگشتی!

.

.

من که باهاش بحث نکردم ولی مسلما 60 میلیون که کل زندگیش نبوده! فقط یه بخشیش بوده! بعد طرف جوان هم بوده و ارزش اینو داشته که یه بار ریسک کنه! بعد من شدیدا به جمله بالا معتقدم! حداقل اتفاقی که افتاده اینه که از فاز حسرت خوردن و زندگی در خارج از کشور اومده بیرون! فهمیده اینجوریام نیست که اونور برا  ماها سر و دست بشکونن و تا یه مدرک بهشون تحویل دادی بگن بفرما اینم کار!

من شخصا ادمای دنیا دیده رو به ادمای دنیا خورده ترجیح میدم! اینایی هم که به خاطر رویاهاشون ریسک میکنن رو به ادمایی که همیشه از وضع موجود راضی هستند ترجیح میدم! 

حالا این اقا میتونست یه کارایی بکنه که میزان ریسک مسافرتش رو بیاره پایین! مثلا باید اول تنها میرفت اگه شرایط جور بود زن و بچه اشو با خودش میبرد! اونم بچه 4 ساله.. یا اینکه فصلی رو انتخاب میکرد که مجبور نشه 6 ماه اول به خاطر درجه حرارت 60 درجه زیر صفر از خونه نتونه پاشو بذاره بیرون و نتونه کار کنه و مجبور شه که فقط خرج کنه!

ولی نفس عملش رو مثبت میدونم

حالا اینایی که تو فامیل موقع رفتنشون از حسادت منفجر شده بودن دلشون خنک شده و سوژه پیدا کردن برا مسخره کردن!

یکی از دوستام الان 4 ساله منو کچل کرده که بالاخره درسشو ادامه بده یا نده! ادامه دادن خوبه یا بده!

دیورز بهش گفتم ببین من که نمی دونم تو از زندگیت چی میخوای؟ اون موقع که من ادامه دادم یه هدفایی تو سرم داشتم که هنوزم باید 2-3 سال دیگه به خاطرشون تلاش کنم

ولی همین که 4 ساله منو بیچاره کردی که بالاخره بخونی یا نخونی! نشون میده یکی از حسرتای زندگیت ادامه تحصیله! حالا مهم نیست اینایی که ادامه دادن موفقند یا شکست خورده! تو ادامه بده که مجبور نباشی کل زندگیت حسرت بخوری! حداقلش اینه که میگی خوندم و به دردم نخورد! بدتر از اینکه نیست....